"بیقرار بهنام محمدی"

نوجوانی۱۲ -۱۳ ساله....  

نوجوانی که تا به آن روز در کوچه بازارها در انتظار کیف و کفش و مدرسه بود.ولی... 

از ۳۱ شهریور تا روزی که شهد شهادت نوشید، جان خود را سپر بلای این مردم کرد. 

ما همان مردمیم...

همانهایی که حتی شهید را باور ندارند....چه رسد به یاد داشتن..  

. 

این نوجوان 13-12 ساله، آن روز، به وظیفه‌اش عمل کرد. وظیفه‌اش بود که درس و مدرسه را رها کند و از شهرش دفاع کند. بیا فکر کنیم ببینیم امروز که صلح و صفاست و جنگی در کار نیست وظیفه ما چیست؟ اصلاً به وظیفمون عمل می‌کنیم یا نه؟ 

                                                                      "بیقرار بهنام محمدی"